fugit repellendus

vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Hic ambiguo ludimur. Duo Reges: constructio interrete. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Graccho, eius fere, aequalí? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quae ista amicitia est? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Nunc de hominis summo bono quaeritur; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Sed tamen intellego quid velit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Videsne quam sit magna dissensio? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Qui est in parvis malis.

Suo genere perveniant ad extremum; Neutrum vero, inquit ille. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Falli igitur possumus.